De Vrije Gedachte

In mijn studentenjaren, waarvan er veel waren, identificeerde ik mij als humanist.

Zoekend naar ja, naar wat eigenlijk, kwam ik in aanraking met De Vrije Gedachte; een zogenaamde vrijdenkersvereniging die volgens mij bestond uit mannen waarvan het vel reeds was begonnen te rimpelen. Een leeftijdsgroep waar ik al enigszins aan gewend was, daar ik reeds als 19-jarige lezingen bijwoonde van het Humanistisch Verbond en daar meestal de enige jongeling was tussen ouden van dagen. Niet louter personen die eruitzagen als man trouwens; bij het HV vond men ook genoeg personen die eruit zagen als vrouw.

DVG is of was (?) dus een vrijdenkersvereniging. Ik moest daaraan denken toen ik vandaag bedacht hoe onmogelijk het is om vrij te denken.

Reeds Plato beschreef al – volgens menigeen op prachtige wijze, maar ik zou het niet weten want ik lees nooit – hoe de mens de wereld probeert te beschouwen vanuit een grot. Beperkt als de mens is, denkt hen dat de grot de wereld is.

Die grot zou je je ook kunnen voorstellen als het menselijk lichaam. (Ik heb dit zelf bedacht, maar dit zal vast ergens in een boek staan, maar ja dat weet ik dus niet.) De mens probeert vrij te denken, maar is het product van aanleg, leerprocessen en rijping. In onze pogingen vrij te denken worden wij belemmerd door hoe wij genetisch in elkaar zitten, door de cultuur waarmee wij doordrenkt zijn en door hormonen die al dan niet door ons lijf gieren. De mens kan dus proberen vrij te denken, maar is daar niet voor gemaakt en wendt zich dus maar tot voorgekookte gedachten, zoals veel religies. Dat is dan ook wel weer jammer, want de poging is ook wat waard.

Echt vrij denken is trouwens geen illusie. Het is goed mogelijk dat zodra de ziel bevrijd is van hun verpakking vrij denken prima gaat. Hierin moet u echter wat mij betreft geen aansporing zien om er nu maar een eind aan te maken.

Foto door Pixabay op Pexels.com

2 gedachtes over “De Vrije Gedachte

Plaats een reactie